انتخابات ریاست جمهوری را می توان مهم ترین روی داد سیاسی مملکت دانست که هر چهار سال یک بار رخ می دهد . حالا ؛ این روز ها و در فاصله ی کمتر از دوماه مانده به برگزاری انتخابات بحث های انتخاباتی و گمانه زنی ها پیرامون شخصیت ها و نامزدهای انتخاباتی تقریبا به نقل اکثر مجالس و محافل سیاسی کشور تبدیل شده است . در این باره گفتنی هایی هست ، بخوانید :

1- انتخابات در کشور ما مظهر « حماسه ی سیاسی » و معیار و میزانی برای سنجش مقبولیت نظام و مظهر مردم سالاری دینی است . بدیهی ست مجرّد این مسأله کافی ست تا اهمیت انتخابات ریاست جمهوری را روشن کند . اما شرایط و اقضائات زمانی باعث شده است تا انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به اذعان اکثر کارشناسان مسایل سیاسی اهمیتی بیش از پیش پیدا کند . این اهمیت از دو جنبه قابل بررسی ست : نخست از لحاظ بین المللی و در شرایطی که دشمنان این انقلاب و مردم طراحی های خطرناکی برای فاصله انداختن و دل سرد کردن مردم از نظام اسلامی انجام داده بودند ؛ از یک سو تحریم های سنگین و بی سابقه و به قول خودشان « فلج کننده » و از سوی دیگر فشار های گسترده ی سیاسی و رسانه ای برای منزوی کردن نظام و انقلاب اسلامی . هرچند پیشتر و در راهپیمایی بیست و دو بهمن و با مشارکت گسترده ی مردم شکست خورده بودن طراحی های آن ها روشن شد ، اما انتخابات می تواند معیار عددی و کمّی غیرقابل انکار دیگری باشد برای اثبات این مدعا .

و دیگر از لحاظ ملی ؛ انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اولین انتخابات ریاست جمهوری پس از انتخابات سال هشتاد و هشت است ؛ انتخابات مهمی که با حضور گسترده و مشارکت حداگثری مردم می توانست به مایه ی اقتدار مملکت بدل شود ؛ که با فتنه گری و هم داستانی برخی عناصر فریب خورده و یا خودفروخته ی داخلی با اجانب به کام مردم تلخ شد .

همه ی این عوامل و ده ها دلیل ریز و درشت دیگر می تواند لزوم مشارکت حد اکثری و حضور گسترده ی مردم در انتخابات پیش رو را ثابت کند ؛ نکته ای که به زعم رهبری عالیقدر در درجه ی اول  و مهم ترین نکته در انتخابات پیش روست …

2- فارق از حضور گسترده ی همه ی مردم و همه ی سلایق سیاسی متعهد به نظام و انقلاب در پای صندوق های رأی ؛ نکته ی دیگری که حائز اهمیت است «تعیین کننده بودن » رأی مردم است . این انتخاب در حقیقت می تواند سرنوشت چهار ساله ی پیش روی مردم و مملکت را رقم بزند . در نظام اسلامی مردم برگزار کننده ی انتخابات هستند ؛ هیأت های اجرایی و هیأت های نظارتی خود مردم و معتمدین و خوشنامان محل هستند . این موضوع از آن رو اهمیت پیدا می کند که برخی از دشمنان انقلاب و برخی از فریب خورده های داخلی ( انشالله !) با طرح موضوعاتی هم چون « انتخابات آزاد » و یا «مهندسی » انتخابات سعی بر القای تردید و دودلی و انکار این حقیقت را دارند . هم چنان که امام راحل فرمودند : میزان رأی ملت است .

3- مردم از بین همه ی کاندیدهای معرفی شده از سوی شورای محترم نگهبان که بر اساس قانون حائز صلاحیت های لازم برای احراز پست ریاست جمهوری هستند می باید بهترینشان را برای اداره ی مملکت برگزینند . این جاست که « انتخاب اصلح » معنا پیدا می کند . شرکت در انتخابات و از آن مهمتر انتخاب کاندیدای اصلح نه تنها یک « حق » بلکه تکلیف و وظیفه ی شرعی همه ی مردم است .  معیارهای انتخاب کاندیدای اصلح به تدریج از جانب رهبر معظم انقلاب بیان خواهد شد ، مثلاً ایشان فرمودند : کاندیدای ریاست جمهوری می باید سابقه ی اجرایی داشته باشد و یا در سخنرانی روز اول فروردین در حرم حضرت رضا (ع) فرمودند : «این را همه بدانند که آنچه ما برای رئیس‌جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی که امروز وجود دارد، منهای ضعفهائی که وجود دارد.» و مسلماً تا روز انتخابات نیز معیار ها و ملاک های دیگری را برای انتخاب اصلح برای مردم تبیین خواهند فرمود.

4- دانشجویان به عنوان قشر تحصیل کرده و روشن فکر جامعه نقش مهم و غیر قابل انکاری برای تحقق دو نکته ی پیش گفته _ یعنی حضور حداکثری مردم و انتخاب اصلح _ دارند . به تعبیر شهید بزرگوار دکتر بهشتی : دانشجو موذن جامعه ست که اگر خواب بماند نماز مردم قضا می شود . فضای سیاسی و وجود شور و نشاط انتخاباتی در دانشگاه می تواند به این عامل کمک شایانی کند ، و این نکته ایست که همیشه مورد تأیید و تأکید شخص نخست مملکت _ رهبر معظم انقلاب_  و سایر مسولین عالی رتبه ی نظام دارد . انتشار نامه ی تاریخ گذشته ی رییس جمهور به وزیر علوم _منهای ابعاد سیاسی و یا تبلیغاتی قضیه_ می تواند گواهی بر این مسأله باشد . در این نامه دکتر احمدی نژاد ضمن انتقاد از عملکرد رؤسای دانشگاه های تربیت معلم و تهران برای بستن و محدود کردن فضای سیاسی در دانشگاه هایشان ، از وزیر علوم خواسته بود تا این دونفر را عزل کند . بهرحال امید واریم برخی باصطلاح « کاسه ی داغ تر از آش نباشند !»

جریان های سیاسی هم با درک صحیح این نکته همواره بدنبال نفوذ و تأثیر گذاری در بین دانشجویان و سوءاستفاده از این فضا  بودند . دانشجویان می باید هوشیار باشند تا بازیچه ی جریانات و احزاب سیاسی نشوند ؛ سیاسی بودن و تحلیل مسایل روز ؛ غیر از بازیچه شدن است .و  اصلاً همین نکته _ یعنی داشتن قدرت تحلیل _ می تواند آن هارا از این خطر حفظ کند . در این بین اما وظیفه ی تشکل های دانشجویی به عنوان منادیان اصیل جنبش دانجویی به مراتب سخت تر و حساس تر است ؛ تجربه ی تلخ انجمن اسلامی ( دفتر تحکیم وحدت ) پیش روی ماست : تشکلی عمیق و ریشه دار ؛ که روزگاری به عنوان قدیمی ترین تشکل دانشجویی شناخته می شد، بازیچه ی دست دولت های وقت و برخی جریانات و احزاب اصلاح طلب قرار گرفت و و این عامل مسبّب تجزیه و تشتّت آن شد و موجب بدنام شدن قدیمی ترین تشکل دانشجویی .

5- تجربیات گذشته نشان می دهد هرچه پیش تر می رویم و به انتخابات نزدیک تر می شویم شاهد افزایش برخی تخلفات انتخاباتی مانند سوء استفاده از اموال عمومی و بیت المال برای تبلیغات خواهیم بود . دستگاه های نظارتی براساس قانون می باید با رصد دقیق فعالیتها و هزینه کردهای انتخاباتی جلوی سوءاستفاده های احتمالی از امکانات عمومی و بیت المال را بگیرند . در یکی از آخرین موارد متأسفانه شاهد برگزاری همایشی تبلیغاتی با استفاده از بودجه ی بیت المال از سوی جریان موسوم به انحرافی در استان بودیم . همایشی که از مدت ها پیشتر مورد اعتراض گسترده ی روحانیون و علمای عظام واقع شده بود ؛ دست آخر و با فشار یکی از معاونین رییس جمهور در مجتمع کوهسر برگزارشد . این همایش و سخنان متوهمانه ی آقای معاون درآن ؛ اسباب انبساط خاطر حاضران و در نهایت تیتر یک « صرفاً جهت اطلاع » این هفته شد . فعلاً البته در این مقال به دنبال معرفی کسانی در استان که علیرغم مخالفت گسترده ی علما بر برگزاری چنین نشستی اصرار ورزیدند نیستیم ، ولی صمیمانه امیدواریم دیگر شاهد چنین اتفاقاتی در پایتخت معنوی ایران و در سرزمین حضرت رضا نباشیم.